من یه جاهایی خیلی به خودم افتخار می کنم…
واسه راهی که اومدم…
واسه کارهایی که میتونستم مثل خیلیا انجام بدم ولی عقایدم مانعش شدن…
واسه روزای سختی که شرایط واسه جا زدن فراهم بود ولی پا پس نکشیدم…
واسه دردایی که تنهایی حس کردم ولی نذاشتم متوقفم کنن…
واسه صبر و امیدی که همچنان پابرجاست تو قلبم…
واسه استقلالی که برای داشتنش جنگیدم…
منِ عزیزم
ممنونم
با همه وجود ازت ممنونم…
“ایمان سرورپور”